Omdat we WETEN

15 11 21

Thomas Vanderveken had enkele weken geleden een prachtige vrouw (wat mij betreft) over de vloer van Alleen Elvis Blijft Bestaan: kinderpsychiater Binu Singh. Ik zou de aflevering nog 10 keer opnieuw kunnen bekijken. Zo mooi hoe zij" wat we weten" probeert om te zetten naar de praktijk. Ze doet dat met begrip voor de moeilijkheden waar (groot)ouders tegenaan lopen, maar wel duidelijk over wat we weten. Wat we weten moet we (professionals) durven naar buiten brengen zodat we ons steentje bijdragen in het bewust maken van iedereen. Bewustwording, erkennen wat we weten, is de eerste stap. Durven voelen wat we weten is de tweede stap.

Ik begeleid mensen in het grootbrengen, begeleiden en samenleven met hun hond. De lijn die Binu Singh uitzet wil ik doortrekken naar onze manier van omgaan met pups. Omdat we heel veel WETEN over het hoe, wat en waarom pups en volwassen honden gedrag inzetten waar wij mee te maken krijgen als we met ze grootbrengen en ermee samenleven.

Over iets dat we weten, hoeven we niet te discussiëren. We weten onder andere dat pups:

• GEEN onbeschreven blad zijn, maar al in de baarmoeder indrukken opdoen die blijven hangen en impact hebben op later gedrag;
• NOOIT op 8 weken het nest verlaten, maar langer nood hebben aan de veiligheid en steun van mama, nestgenootjes en andere helpende handen;
• die je laat janken 's nachts NIET leren dat alleen slapen veilig is. "Laat hem maar janken, hij zal/moet er maar aan wennen," is geen correcte aaname;
• nood hebben aan "contactliggen". Dit blijft trouwens een behoefte, ook van volwassen honden.

De natuur is niet dom. Alles waar een pup moeite voor doet, gebeurt omdat zijn brein zegt dat dat noodzakelijk is om te overleven. Uiteraard is dit heel simplistisch voorgesteld, maar in de kern is dit wel waar het op neerkomt. Zal jouw pup overleven als je niet tegemoetkomt aan die noden? Waarschijnlijk wel. Er zijn geen roofdieren meer die een verzwakte pup zullen doden. In onze mensenwereld zijn er echter heel wat andere stressoren. Zal je pup een stabiele volwassen hond worden die goed omkan met stress, die de juiste copingstrategieën heeft kunnen ontwikkelen, die heeft leren denken voor hij reageert, die zichzelf heeft leren beheersen? Die kans is veel kleiner. De impact van stress die veroorzaakt wordt door het niet tegemoetkomen aan datgene waar een pup om vraagt in het vroege leven heeft een definitieve impact op het gedrag van de hond.

Maar wat betekent dat dan in de praktijk? Ook ik heb gaan pasklare antwoorden, net zoals kinderpsychiater Binu Singh aangeeft:"Ik slaap niet bij mijn kind omdat ik dan zelf heel slecht slaap. Jouw basisbehoeften moeten ingevuld zijn opdat je goed kan zorgen voor iemand anders. De kunst is om goed genoeg te doen/zijn voor jezelf én je kind."

Ook hier weer wil ik de lijn doortrekken naar een pup (of een adoptiehond). Een pup in huis halen en grootbrengen is een hele klus. Om te beginnen hoef je dat niet alleen te doen. Denk daarom op voorhand na wie je kan/wil betrekken in dit mooie avontuur. Daarnaast moet iedereen zoeken wat voor hem/haar én voor de pup werkt. Op voorhand leren wat belangrijk is voor een pup, weten wat belangrijk is voor jezelf en nadenken over scenario's en alle mogelijke opties zodat je kan tegemoetkomen aan jezelf en aan je pup, is een goede voorbereiding. Zal daardoor alles vlekkeloos verlopen? Waarschijnlijk niet, maar je hebt jezelf wel al bedenktijd gegeven over de mogelijke opties (wat wil je wel, wat wil je niet, wat wil je partner wel of niet,...) en je zal makkelijker en sneller kunnen schakelen naar een andere aanpak of oplossing met daarbij nog steeds in je achterhoofd wat belangrijk is voor jou én voor je pup.